วันนี้ TonCedar จะพาทุกคนมาฟังเรื่องราวการปรับตัวสู้วิกฤตโควิดของ คุณเอาท์ – รอมรมย์ สินสุขสกุล จาก El Jardin by Dek Ban Suan บริษัทเด็กบ้านสวนที่ยึดหลักการพึ่งพาอาศัยกันกับชาวบ้านในการสร้างสรรค์ชิ้นงานไม้ต่างๆ
ก่อนที่จะมาทำงานไม้ที่เชียงราย เคยทำงานที่ปราจีนบุรีมาก่อน ประมาณ 8-9เดือน แล้วย้ายไปทำงานที่แหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี ได้งานเกี่ยวกับออกแบบ (Refinery petrochemical) ทำตั้งแต่ปี 1997-2008 แล้วก็ลาออก ตอนนั้นวางแผนทำวีซ่าจะไปอยู่ที่ประเทศสเปน แต่พอได้ข่าวคุณพ่อล้มป่วยเลยทำให้ตัดสินใจกลับมาอยู่ที่เชียงรายดีกว่า ตอนที่กลับมาก็ไม่ได้เตรียมแผนอะไร ลองติดต่อกลับไปทำงานกับบริษัทที่ทำงานเก่าได้ช่วงหนึ่ง แต่สุดท้ายก็กลับมาเริ่มทำงานไม้แบบจริงจังที่เชียงราย
เดิมที El Jadin มีที่ดินอยู่แล้ว เป็นสวนผลไม้เกษตร แต่เงินจมเยอะเพราะผลผลิตที่มีมันไม่พอ มีแค่ลำไยกับเงาะ เลยต้องหาอะไรทำเพิ่ม ตอนนั้นเลยเปิดร้านอาหารที่ฟาร์มแลนด์ แต่พอทุกอย่างพร้อมสำหรับที่จะเปิดร้านแล้ว เรากลับมานั่งคิดว่ากลัวลูกค้าสู้ราคาไม่ไหว เลยตัดสินใจย้ายทำเลที่ตั้งมาที่ไนท์บาซาร์และเปลี่ยนมาทำเป็นร้านขายสินค้าตกแต่งบ้านแทน
พอไปอยู่ไนท์บารซาร์ นักท่องเที่ยวเยอะ สินค้าก็ปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ มีทั้งงานแกะสลักช้าง แมว พระพุทธรูป แล้วก็พวกของใช้ตกแต่งบ้าน แต่พอมีโควิดเข้ามาทำให้ไม่มีนักท่องเที่ยว งานที่เป็นพวกแกะสลักคนก็ซื้อน้อยลง ถ้าเป็นลูกค้าคนไทยจะชอบของประเภทที่ซื้อมาใช้งานได้ ไม่ใช่ของตกแต่งบ้านโดยตรง ตอนแรกก็ซื้อของแกะสลักบางอย่างมาขาย แต่พักหลังๆของบางอย่างก็เริ่มที่จะทำเองเพื่อให้ที่ร้านมีอะไรแปลกใหม่บ้าง เราไม่ชอบขายของซ้ำกับคนอื่น ไม่อยากไปขายแข่งกับใคร
จากที่ตอนแรกเรารับซื้อมาขาย กลายเป็นของบางอย่างเราก็เริ่มทำเอง ทำขายให้กับลูกค้าพวกที่เขาขายส่ง วัตถุดิบไม้ที่เอามาใช้งานก็ต้องดูแหล่งที่มาก่อนว่าเหมาะกับงานแบบไหน เอามาทำอะไรได้บ้าง ยกเว้นบางชิ้น ถ้าเราตัดไม้จากสวนได้เราก็ตัดเลย เช่น ไม้สัก ไม้มะม่วง กระท้อน พะยูง มะฮอกกานี ไม้ไผ่ ตอนนี้ที่สวนก็ปลูกต้นไม้เพิ่มเยอะเลย มีทั้งมะม่วง กาแฟ ลำไย เงาะ มังคุด เพราะความตั้งใจในอนาคตคือเราอยากจะทำสวนเพื่อให้คนมาเที่ยวได้
สำหรับตอนนี้ El Jadin ไม่ได้เปิดร้านประจำแล้ว เนื่องจากสถานการณ์โควิดทำให้เราต้องปรับตัวแล้วเน้นขายทางออนไลน์มากกว่า ที่ El Jadin เราจะให้ชาวบ้านมาช่วยงาน เพราะกำลังการผลิตของเรามีแค่3-4คน งานบางอย่างเราทำส่วนหนึ่งแล้วส่งให้ชาวบ้านทำต่อ ต้นแบบงานที่ต้องทำขึ้นอยู่ที่ฝีมือการทำของเขาว่าอยู่ระดับไหนก่อน ตอนนี้เราก็ต้องช่วยเหลือกัน ไม่งั้นแต่ละฝ่ายก็คงไม่มีงาน เรื่องราคาของสินค้าก็ต้องมีราคาที่สมเหตุสมผลกัน งานบางชิ้นจะให้บอกราคาก็เป็นเรื่องยาก เพราะบางชิ้นเราไม่คิดค่าขัดไม้ เราแค่ต้องการให้คนที่ผลิตมีความชำนาญก่อนแล้วค่อยไปหวังกำไรข้างหน้า
เราไม่ได้มีเงินเยอะหรือร่ำรวยอะไร แต่ถ้าชาวบ้านที่ช่วยเราเขาไม่สามารถไปต่อได้ แล้วต่อไปเขาจะไปทำงานอะไร แล้วใครจะมาช่วยเราในอนาคต? เราต้องต้องพึ่งพากันและกัน ช่วงนี้ต่างจังหวัดคนทำงานไม้ก็เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ แทบจะไม่มีให้เห็นแล้ว ในอนาคตอาจจะเหลือคนทำงานไม้แค่ไม่กี่คน แล้วราคางานไม้จะเป็นอีกราคาหนึ่งไปเลย ส่วนมากเขาหันไปทำงานเกษตรกันหมดเพราะเขาไม่สามารถอยู่ได้ เราเองก็มีการปรับตัวอยู่ตลอด ตอนนี้ก็ดิ้นรนเพื่อขอ GAP (Good Agricultural Practices) เพื่อเอาตัวเองเข้าไปขายในเครือห้างร้านใหญ่ๆ และทำให้มีรายได้มากพอที่จะสามารถประคับประคองให้อยู่ได้ในยุคเศรษฐกิจแบบนี้
สำหรับท่านใดที่สนใจในผลิตภัณฑ์งานไม้และงานแกะสลักสามารถติดตามได้ในเพจ El Jardin by Dek Ban Suan หรือโทร 0922652041 (คุณเอาท์)
